Kindcentrum Hestia

Hestia Kinderdagopvang werkt met de Reggio Emilia filosofie, ontwikkeld door de Italiaanse filosoof Loris Malaguzzi. Deze pedagogische benadering omvat een aantal expliciete uitspaken over architectuur, welke zijn vertaald naar een ruimtelijk concept voor het nieuwe gebouw. Malaguzzi’s werkwijze gaat uit van driedeling, waarbij voornamelijk gedacht moet worden aan de ruimte waarin kinderen actief zijn: de speelplaats, het lokaal en de tuin.

Bij de indeling en inrichting van de verschillende ruimtes volgens deze benadering wordt gelet op de volgende principes: de architectuur (kinderen kunnen vanuit elke ruimte de buitenwereld zien op hun eigen ooghoogte), het kleurgebruik (van meubels, wanden en spullen), de materialen, de lichtinval (er wordt gebruik gemaakt van verschillende soorten belichting) en de indeling (rustige werkplekken, ateliers, beweegruimte). Ook de inrichting van de ruimtes is doordacht; door het plaatsen van verschillende elementen, zoals een groot aantal spiegels en kapstokken, die een overzichtelijk en rustgevend karakter geven. Er is verder nadrukkelijk veel aandacht voor het werk van de kinderen zelf, dat overal op ooghoogte voor kinderen hangt met tekst en uitleg.

Kindcentrum Hestia is een verzameling van verschillende ruimtes, waarbij kinderen iedere dag opnieuw op ontdekkingsreis kunnen gaan om nieuwe plekken in het gebouw te verkennen. Net zoals in een echte stad zijn alle ruimtes met elkaar verbonden en kunnen de kinderen zich bewegen tussen grote en kleine, hoge en lage, en open en besloten vertrekken. De flexibiliteit van de verschillende ruimtes, biedt kinderen iedere keer een nieuw perspectief op hun omgeving en prikkelt daarmee de creativiteit. Kinderen worden hierdoor gestimuleerd om tot nieuwe ideeën te komen en nieuwe mogelijkheden te verkennen. Doordat de kennis die wordt opgedaan aansluit op de belevingswereld van het kind, is de leerling gemotiveerder om zichzelf verder te ontplooien.

Het casco van het gebouw bevat alle dienende functies, zoals het sanitair, de berging en de slaapvertrekken. Daarbinnen krijgen de verschillende ruimtes structuur door de inpassing in een grid. Door het subtiele gebruik van hoogteverschillen tussen de ruimtes onderling kunnen verschillende schalen ervaren worden. In de centrale ruimte wordt de grote schaal ervaren door de afscheidingen van de groepsruimtes, een kleinere schaal door de hoogte en een nog kleinere schaal door de beschutte ruimtes. Grote glazen wanden zorgen voor veel daglicht en de transparantie op ooghoogte van het kind geven een gevoel van ruimtelijke continuïteit.

Het grid beperkt zich niet alleen tot de indeling van het gebouw, maar wordt ook in het inrichtingsconcept voor de buitenruimte meegenomen. Dit wordt versterkt door binnen- en buitenruimtes op een gelijke manier te benaderen en integraal onderdeel te laten zijn van het ensemble. De kamers kunnen worden ingericht met verschillende verhardingen en beplantingen. Het buitengevoel strekt zich door in het gebouw, doordat verschillende kamers als buitenruimte worden ingericht. Binnen en buiten lopen vloeiend in elkaar over om de nieuwsgierigheid van het kind vrij spel te geven. De vloeiende overloop van binnen- en buitenruimtes dragen bij aan de beleving van een stad.

Grote glazen wanden zorgen voor veel daglicht. De transparantie op ooghoogte van het kind geven een gevoel van continuïteit van de ruimtes. Ook de buitenruimtes maken deel uit van de stad. Dit wordt versterkt door binnen- en buitenruimtes op een gelijke manier te behandelen en integraal onderdeel te laten zijn van het ensemble. Binnen en buiten lopen vloeiend in elkaar over om de nieuwsgierigheid van het kind vrij spel te geven.