Uitkijkpunt Carnisselande

Het kunstwerk bestaat uit een trap met een organische vorm die bezoekers naar een hoogte brengt vanaf waar ze een ongehinderd uitzicht over de horizon en de skyline van Rotterdam hebben. De route maakt een aaneengesloten beweging en drapeert zich op zijn context te midden van een infrastructureel knooppunt van de ringweg en de tram. De tramhalte markeert het begin en het einde van een reis, zo is de route die het elastisch perspectief aflegt oneindig.

Het ontwerp speelt met de ambigue relatie van de inwoners van Carnisselande met Rotterdam die zich uit in zowel aantrekking als afstoting. De bewoners hebben afscheid genomen van hun moederstad, maar voelen zich er tot in de eeuwigheid mee verbonden. Het kunstwerk biedt de bewoners een kans dit uitzicht richting Rotterdam te ervaren, maar om door te kunnen lopen moet men zich weer omdraaien en wordt men weer geconfronteerd met de alledaagse realiteit van Carnisselande.

De Möbiusband is de basis voor het ontwerp en heeft de intrigerende eigenschap alleen te kunnen bestaan als driedimensionaal object, omdat het maar één oppervlakte heeft. Wanneer deze gebruikt wordt als pad, suggereert het een continuïteit en oneindigheid, hoewel het fysiek onmogelijk is om het pad oneindig te bewandelen. De continuïteit en oneindigheid van het ontwerp krijgen een dubbele betekenis door de relatie van het kunstwerk met de omringende omgeving, en de bewoners van de nieuwe wijk. In Weiter Ferne, So Nah.

De cirkelende vorm van de constructie is uitgevoerd in één materiaal, corten staal. De materialisering benadrukt het gestroomlijnde, oneindige beeld van het kunstwerk. Door zijn structuur is de verschijningsvorm van het object moeilijk te bevatten: elke perspectief genereert een nieuw beeld hierdoor is het ontwerp niet alleen een contextueel, maar ook een letterlijk antwoord op het lokale kunstplan: een elastisch perspectief.